Reünie Voortrekkers in Maastricht
Op zaterdag 9 juni vertrokken de oud-voortrekkers van de St. Lambertusstam voor een reünie naar Maastricht.
Twintig jaar nadat de bende van Jos van Dalen hun stamhut, de legendarische ‘Casa Nostra’, had verwoest, besloten ze om er weer een weekend lang ‘vol voor te gaan’. Met diverse auto’s zetten de mannen, allemaal een tikkeltje ouder, maar nog steeds ‘wild as always’, koers naar het zonnige zuiden van Nederland.
The legends kregen het weer dat ze verdienden. Met de brandende zon op de soms al wat kalende schedels bereikten ze rond de klok van kwart over elf hun verblijf voor één nacht: het ‘Stayokayhotel’ aan de oever van de Maas.
De mannenbroeders werden verdeeld over twee kamers met de nodige stapelbedden. Frank, Jos, Cor, Marcel, Willo, Anton, Erwin, Marcel K., Karel, Jan v.d. B en Henry pleurden hun persoonlijke bagage in de kamers en zochten snel een plek ‘zum chillen’ op het Maasterras van het Stayokayhotel. Nippend aan een koele cola of een stevige pot sop kwamen de helden van weleer op verhaal. De stoere mannen hielden het nauwelijks droog toen enkele historische beelden uit hun gezamenlijke hit-film ‘The limit’ werden opgeroepen in de gesprekken. Er was ook heel wat bij te praten, want zo vaak zagen de oud-voortrekkers elkaar in de afgelopen twintig jaar niet samen.
Nadat de eerste dorst gelest was, rechtten de mannen hun rug en gingen naar buiten voor een wandeling door Maastricht. Eerst een stukje wandelen langs de oevers van de Maas, een paar trapjes op en…ja hoor, daar was het volgende terras dat naar hen lonkte. De mannen schoven aan en bestelden alsof ze twee dagen niet gedronken hadden. Aan de tafels naast de oud-voortrekkers zaten een twintigtal meiden, die duidelijk lieten merken dat de mannenbroeders nog steeds niets van hun ‘looks’ hadden verloren.
Na al dat vocht werd het tijd voor een stevig hap, want zonder een goede bodem legt zelfs een voortrekker het lootje. Met stevige passen doorkruisten ze een winkelcentrum en vijf minuten later vulden de oud-voortrekkers de kleine ruimte van een Subway. Met enorme happen werden broodjes met de meest tropische benamingen naar binnen gewerkt. Via de mobiel werd iedereen vrolijk van het bericht dat ook oud-voortrekker Chris in Maastricht was gearriveerd. Na onder luid gejuich te zijn binnengehaald, bestelde ook Chris zijn ‘gezonde hap’ en volgens vertrokken de mannen voor een interessante stadswandeling door Maastricht. Eerst over het Vrijthof, waar een puike kermis stond opgesteld.
Achter het Vrijthof stond een door protestanten geconfisqueerde kerk. Als echte katholieken probeerden de oud-voortrekkers de protestantse gids in de kerk te bekeren, maar helaas. Buiten de kerk werd een wildvreemde deerne aangesproken om een paar ‘groepsshotjes’ te maken van de oud-voortrekkers. De heren bleven lachen totdat hun kaakspieren compleet verkrampten, maar het resultaat mocht er zijn; legendarische groepsfoto’s om je vingers bij af te likken!
De mannen vervolgden hun wandeling over de campus van de Universiteit van Maastricht en voortrekker X werd wild uit de groep weggerukt door twee dames voor wie de biologische klok al enige tijd heftig aan het tikken was. Hij moest en hij zou met de dames op de foto’s, zodat zij hem later in een fotolijst op posterformaat boven hun bed konden hangen. Voortrekker X, behulpzaam als altijd, voldeed ook deze dag weer aan zijn scouting-belofte van weleer om ‘elke dag een goede daad te doen’.
De mooie tocht door het park werd vervolgd en even later liepen de mannen via een paar oude straatjes met doorkijkjes langs de stadsmuur naar een prachtige oude watermolen. Natuurlijk werden ook hier weer enkele fraaie kiekjes getrokken. Na al dit gewandel in de brandende hitte werd het weer tijd om het vochtgehalte op peil te brengen. De troep plofte neer op een groot terras, pal voor de ‘Sterre der Zee’. Daar werd Maria niet aangeroepen, maar de ober des te meer. Ook wist een vocabulair onderlegde voortrekker het weer gedaan te krijgen dat een paar girls enkele strakke opnames maakten van de oud-voortrekkers op het terras. Daarna maakte deze goedgebekte voortrekker nog even een selfie samen met de twee girls.
Weer een paar rondes van de ober verder, werd het tijd om de stadswandeling te vervolgen. De tocht voerde de oud-voortrekkers over de oude brug van Maastricht, naar de andere kant waar de oude brouwerij van Ridder Pils lonkte. Maar de mannen wisten waarmee ze bezig waren en lieten deze ultieme verleiding aan zich voorbijgaan. Na een vage route langs het treinstation liepen ze over de nieuwe brug terug naar het Stayokayhotel, waar de club aan een stevig aperitief begon, want het duurde even voordat alles klaar stond voor de barbecue. Het lange wachten (en de vele liters) werden beloond met een heerlijke barbecue, waarbij alle hoogtepunten uit het voortrekkersleven van weleer de revue passeerden.
Na een half uurtje uitbuiken, klonk de roep om het nachtleven van Maastricht te verkennen en marcheerden de manschappen naar het centrum van Maasstad. Op een terras vlakbij het stadhuis, waar het opvallend rustig was, viel men neer en konden de obers het eerstvolgende uur aan een estafetteloop beginnen. Er werd heel wat afgelachen. Ook passeerde een aankomende bruid, die de vrijgezellenavond van haar leven kreeg bezorgd, toen een voortrekker ‘shotjes’ van haar kocht en de ander haar kuste à één euro per kus. Het werden kussen om bij weg te dromen. Na dit intermezzo werden nog diverse andere uitgaansgelegenheden bezocht. Dat varieerde van een veredeld carnavalscafé tot een nachttent met een neonblauwe uitstraling, waar zich een groot gedeelte van de gasten van het Stayokayhotel bevond.
De klok tikte door en het was al ruimschoots na middernacht toen een voortrekker van het type ‘je wordt ouder papa’ afscheid nam van de groep en naar zijn slaapplaats ging, niet omdat hij het moe was, maar omdat de avond daarvoor de Brabantse nacht op het leidingweekend van de scouting net iets te intensief was geweest.
Hoewel de jongere generatie van de oud-voortrekkers op zoek wilde gaan naar een ‘puntjepuntjebar’, werd de meer dan gezellige avond toch op een keurige manier afgesloten in een bar waar muziek ‘uit onze goeie oude tijd’ uit alle luidsprekers klonk. Traditiegetrouw vertrokken de oud-voortrekkers pas toen alle overige bezoekers al naar huis waren gegaan.
Het was even wennen en oriënteren, maar zoals het goede scouts betaamd, werd het Stayokayhotel uiteindelijk toch gevonden en dreven de van oudsher bekende geuren weldra weer door de frisse slaapkamers. De volgende morgen was iedereen al weer bijtijds uit de veren en was er wat tumult over het gebruik van de douche. Na een uur zat iedereen beneden aan een lekker ontbijtje met veel ‘slappe klets’. Buiten het hotel werd nog even een ‘fotoshoot’ afgewerkt en daarna trokken de mannenbroeders nog eenmaal naar het centrum om daar, wederom in de felle zon, te genieten van een sterk bakkie of een lekker potje sop.
Nadat het weekend nog even zorgvuldig werd doorgenomen werd afgesproken deze operatie over vijf jaar te herhalen. Het werd tijd om te gaan en nadat er nog even ruimte werd gegeven aan passerende marathonlopers die de wereldberoemde marathon van Maastricht naar het Belgische Visé liepen, sjokten de mannenbroeders naar het Stayokayhotel. De handen werden geschud en na een welgemeend ‘Hawdoe’ vertrokken even later de auto’s met ‘the legends’ richting België en Boekel, terug naar moeder de vrouw, want het was op zondag 10 mei natuurlijk ook Moederdag.
Zo kwam een einde aan de reünie van de oud-Voortrekkers van de St. Lambertusstam uit Boekel in Maastricht. Het was keiskôn en de mannen zijn nu al benieuwd naar de verhalen over vijf jaar.
So long!
Foto gallerij
